ευτρήρων

εὐτρήρων, -ωνος και επικ. τ. ἐϋτρύρων, ὁ, ἡ (Α)

αυτός που έχει αφθονία περιστεριών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + τρήρων «περιστέρι»].